دانش مالی رفتاری و مدیریت دارایی

معرفی کتاب

مالی رفتاری

موضوع مالی رفتاری (Behavioral Finance) از جمله مباحث جدیدی است که در دو دهه گذشته توسط برخی اندیشمندان مالی مطرح‌گردید و به سرعت مورد توجه اساتید و صاحبنظران این رشته در سراسر دنیا قرار‌گرفت،

به گونه‌ای که امروزه این مباحث موجب شکل‌گیری شاخه مطالعاتی مستقلی در دانش مالی‌گردیده است.

یک فرض

فرض «عقلایی بودن» سرمایه‌گذاران به عنوان مدل ساده‌ای از رفتار انسان، یکی از پایه‌های اصلی دانش مالی کلاسیک است و تقریبا تمامی نظریه‌های مالی کلاسیک مثل نظریه پرتفوی، بازار کارای سرمایه، مدل قیمت‌گذاری دارایی‌های سرمایه ای، تئوری نمایندگی و نظریه‌های فرعی منشعب از آنها، متاثر از این فرض است.

از نظر دانش مالی رفتاری، این فرض به دلیل واقعی نبودن آن قادر به توضیح رفتار سرمایه‌گذاران نیستند.

سوی گیری‌های بیست گانه مورد بحث به این شرح است:

۱ – فرا اعتمادی یا اعتماد بیش از حد: اعتقاد بی‌اساس افراد در مورد توانایی‌های شناختی و قضاوت‌های خود.

۲ – نماگری: طبقه بندی موضوعات و تفکرات براساس تجربیات مرتبط/قیاس‌پذیر گذشته.

۳ – اتکا و تعدیل: شکل گیری فرآیند تخمین بر مبنای یک رقم اولیه ذهنی «نقطه اتکاء».

۴ – سازگار‌گرایی: واکنش افراد در مقابل اطلاعات جدیدی که با ادارکات قبلی آنها در تعارض است.

۵ – آشنا‌گرایی: برآورد احتمال وقوع یک پیامد براساس میزان شیوع یا رواج آن در زندگی و تجربیات فرد.

۶ – خود اسنادی:‌ گرایش افراد در نسبت دادن موفقیت‌هایشان به ویژگی‌های ذاتی خود مانند استعداد یا بصیرت و انتساب شکست‌ها به عوامل بیرونی، مثل بدشانسی.

۷ – توان پنداری: تصور توان کنترل یا تاثیرگذاری بر پیامدها.

۸ – دیرپذیری: تمسک به دیدگاه‌ها یا پیش بینی‌های قبلی و نادیده‌گرفتن اطلاعات جدید.

۹ – ابهام‌گریزی: عدم تمایل به پذیرش ریسک در مواجهه با توزیع احتمالات نامعلوم.

۱۰ – داشته بیش‌‌نگری: قایل بودن ارزش بیشتر برای دارایی‌های در تملک فرد، در مقایسه با زمانی که آن دارایی مایملک وی نیست.

۱۱ – کوتاه نگری:‌گرایش به خرج کردن امروز به جای پس‌انداز برای فردا.

۱۲ – بهینه‌بینی: تمایل به بهتر دیدن پدیده‌ها نسبت به آنچه که هست.

۱۳ – حساب انگاری: تمایل افراد به کدگذاری، طبقه‌بندی و ارزیابی پیامدهای اقتصادی از طریق ‌گروه‌بندی آنها در مجموعه‌ای از حساب‌های ذهنی.

۱۴ – باورگرایی: تاکید بر ایده‌هایی که موید باورهای فرد است و نادیده‌گرفتن آنچه با نظر او در تضاد است.

۱۵ – رویدادگرایی: تصور افراد به قابل پیش بینی بودن رویدادها پس از وقوع.

۱۶ – زیان‌گریزی: تمایل افراد به پرهیز از زیان، نسبت به کشش آن‌ها به کسب سود.

۱۷ – تازه‌گرایی: تمرکز بیشتر بر رویدادها و مشاهدات اخیر، نسبت به رویدادهای گذشته.

۱۸ – پشیمان‌گریزی: پرهیز از اقدام به دلیل ترس از احساس ندامت نسبت به نتایج احتمالی نامطلوب.

۱۹ – شکل‌گرایی: واکنش متفاوت به یک موقعیت یا موضوع بر اساس نحوه (شکل) ارائه آن.

۲۰ – دگرگون‌گریزی: تمایل افراد به حفظ وضع موجود.